элэг
Хөх хөх уулсад минь  түмэн түмэн чулууд бий. Тэр чулуун дотор элгэн хүрэн өнгөтэй ч байдаг. Илбийн цэнхэр өнгөтэй ч бий. Танан цагаан, тас хар, үнсэн саарал, үгээр хэлэхийн аргагүй солонголог,  өнгөөр зурахын эцэсгүй тунамал гээд олон янз даа...Чулуу бүхэнд байдаг үндсэн чанар нь  хатуу чанар. Тэгээд  ч чулуу шиг хатуу гээ биз... Гэвч гээд бодоход зөөлөн чулуу бас бий.  Билүү гэж өөрийгээ элээж өрөөлийг хурцалдаг  хавтгай хөх чулуу бий.  Ус, нар, салхи ээлжлэн хүлхсээр байгаад мөлийлгөсөн элгэн хүрэн чулуу миний гарт байна. Энэ чулууг нэг талаас нь үзвэл хатуугаас хатуу, нөгөө талаас нь бодвол зөөлнөөс зөөлөн чулуу...Элгэн хүрэн чулуу л даа.  Гарт зөөлхөн гөлгөр гулгасан энэ чулууг атгаад бодолхийллээ. Өнгөөр нь  дүйж нэрлэсэн юм бол уу, зөөлнөөр нь  зүйрлэж нэрлэсэн юм бол уу... Аль алинаар нь л байх даа.  Элгэн хүрэн чулуунаас үүдэн сэтгэл зүрхний минь  дотоод чинадад  элэг, элгэн садан, элгэн нутаг, элэг зөөлөн, элэг барих, элэг хөших хүрэл мөн ч олон салаа  салбар утга  шахцалдаж байх юм...
Ээ дээ элэг зөөлөн хүний үр гэдэг энэ хорвоогийн хамгийн нандин эрдэнэ дээ...Цээжин цаана эзнийхээ төлөө өвдөж зовж, гуньж гутарч,  инээж  эрдэж яваа  элэг минь...Чамд юу хэрэгтэй байна даа.
Элэг бодолхийлсэн ч үгүй шууд л... Инээд, сайхан сэтгэл хоёр л...гээд ээнэгших шиг болох юм. Би бодолхийллээ.. Амьдралдаа би элэг чамайг мөн ч их зовоолоо доо. Одоо харин...