Tuesday, August 4, 2009

Ширээ

Эгэлхэн ширээ минь
Эрдмийн уяа шузга минь ээ
Намайг чи их сойсон доо
Наадамд түрүүлтэл уясан

Бодлоо чам дээр асгаж
Борооших тэнгэр шиг
Тавцан дээр чинь агь нүдэлтэл
Таныгаа би тохойлдсон шүү

Уйдлаа гэж ердөө тээршаагаагүй
Улмаа л өнгө ордог сон
Ном цаасаар дүүргээд
Нооройсон юм болгочихдог сон
Ингэх л ёстой гэх шиг
Инээмсэглэж байгаа юм шиг
Үүрсэн ачаандаа түүртэлгүй
Үүрэглэж ердөө харагддаггүй сэн

Эгэлхэн ширээ минь
Энэ насны гэрч минь ээ
Бид хоёрын бодол болсон
Бид хоёрын бодлоо бичсэн
Тэр олон өдрүүдийг
Тэвэрч хоносон болохоор
Чи л намайг илүү ойлгоно
Цагаа болоход хуучилна
Эгэлхэн ширээ минь
Энэ насны дагуул минь ээ
Сэтгэлээ шингээсэн
Оюуны талбар минь
Сэтгэлд минь үлдэх
Онцгой ачтан шүү, ЧИ

No comments:

Post a Comment